"Ο άνθρωπος που γελά" του Βίκτορ Ουγκό

Ένα απο τα λιγότερο γνωστά αριστουργήματα του Γάλλου δημιουργού

Ο Βίκτορ Ουγκό

"Ο άνθρωπος που γελά",είναι ένα απο τα μεγαλειώδη εκείνα βιβλία που δεν έλαβαν όση απήχηση είχαν τα άλλα μεγάλα έργα του Ουγκό,όπως για παράδειγμα "οι άθλιοι" ή "η Παναγία των Παρισίων",παρόλα αυτά πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που βαδίζει στα γνωστά μονοπάτια και των άλλων του βιβλίων.Η κοινωνική ανισότητα,η φτώχεια,ο πλούτος και ο έρωτας παρουσιάζονται και κριτικάρονται με μοναδικό τρόπο απο τον συγγραφέα,με ένα τρόπο που μόνο εκείνος μπορεί να προσδώσει στα γραπτά του.Η φινετσάτη γραφή,ο άρτιος χειρισμός της υπόθεσης και η δύναμη της συγγραφικής του πένας έδωσαν στην ανθρωπότητα άλλο ένα μεγαλειώδες αριστούργημα.

Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος που γελά;Πρόκειται μήπως για κάποιο αστείο ανθρωπάκι ή μήπως για κάποιον γελωτοποιό;

Ο τίτλος απο μόνος του είναι αρκετά εύθυμος,μέσα του,όμως,κρύβει μια απελπισία και μια σκοτεινιά.Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον τίτλο τραγικά ειρωνικό για τον πρωταγωνιστή του βιβλίου.Αυτός ακούει στο όνομα Γκουινπλέιν και παρακολουθούμε την ζωή του απο τα 10 του χρόνια έως την ενηλικίωσή του.Το αγόρι αυτό,σε τούτη την τρυφερή ηλικία εγκαταλείπεται απο μια ομάδα ανθρώπων σε μια μοναχική ακτή εν τω μέσω μιας φοβερής χιονοθύελλας.Ποιοι είναι αυτοί οι

άνθρωποι και γιατί εγκαταλείπουν το αγόρι στην τύχη του,στελνοντάς το,ουσιαστικά,να βρει το θάνατο;Το παιδί,παρά την μοναξιά και την εγκατάλειψη επιβιώνει και σαν να μην έφταναν όλα αυτά στην πορεία του προς το άγνωστο ανακαλύπτει ένα μωρό,ένα κοριτσάκι,που η μητέρα του πέθανε στην προσπάθεια της να επιβιώσει στο κρύο και στον χιονιά.Ο Γκουινπλέιν το περιμαζεύει και το ζεσταίνει μέσα στο μοναδικό του πανωφόρι.Τώρα πρέπει να επιζήσουν και οι δύο...Θα τα καταφέρουν;Γιατί,όμως,το αγόρι αυτό είναι ο άνθρωπος που γελά;Γιατί έτσι το παραμόρφωσαν κάποιοι προορίζοντας το για γελωτοποιό,χαράζοντας του,μια για πάντα το πρόσωπο σε μια μορφή τζόκερ.Η μορφή αυτή θα τον ακολουθεί για πάντα.Όταν ο Ούρσους,ο περιπλανώμενος φιλόσοφος,όπως αυτοαποκαλείται,μαζεύει τα δύο παιδιά και τα ανατρέφει δημιουργεί ένα θίασο και δίνει παραστάσεις βγάζοντας λεφτά για να επιβιώσουν.Το κοριτσάκι που έχει μεγαλώσει πια,όπως και

Η αφίσα της ομώνυμης ταινίας του 2012

Γκουινπλέιν,έχει κι εκείνο τη δική του ιδιαιτερότητα.Η Ντέα,γιατί αυτό είναι το όνομά της,είναι ένα αιθέριο πλάσμα,άλλα τυφλη απο μωρό.Τα δύο παιδιά ερωτεύονται.Ο Γκουινπλέιν αγαπά τη Ντέα και για εκείνη ο Γκουινπλέιν γίνεται το φως της.Φαίνονται πολύ ευτυχισμένοι.Θα κρατήσει,όμως,αυτή η ευτυχία,όταν μετά απο κάποιο σημαδιακό γεγονός,πάρουν τα μυαλά του Γκουινπλέιν αέρα και κάποιες άσχημες συμπτώσεις τους χωρίσουν;

Πέρα,όμως απο τη βαθιά συγκινητική υπόθεση,το βιβλίο αυτό του Ουγκό στέκει και σε άλλα ζητήματα,όπως στη υπερβολή της αριστοκρατικής τάξης της Αγγλίας του 17ου και του 18ου αι.Ο Λόρδος,σε εκείνα τα χρόνια,είναι Θεός,κανένας και τίποτα δεν τον αγγίζει και δεν μπορεί να τον βλαψει σε αντίθεση με τους φτωχούς που καταπατώνται καθημερινά στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν.Είναι καυστικός προς την ανώτερη τάξη με τις πολυτέλειες και τις άσκοπες σπατάλες της και ώρες ώρες,καθώς εξελίσσεται η ιστορία ξεφεύγει απο την πλοκή και περιγράφει ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα της εποχής,τα οποια όμως έχουν άμεση και απόλυτη σχέση με το θέμα του βιβλίου.

Στην αρχή μπορεί να σας κουράσει λίγο,όμως μην το παρατήσετε σε καμμία περίπτωση,αποζημιώνει και με το παραπάνω.Αρκεί να σας πω πως για εμένα αποτελεί πλέον ένα απο τα ομορφότερα και συγκινητικότερα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό.Δώστε του μια ευκαιρία,πραγματικά αξίζει.Τι να κάνουμε;Ουγκό είναι αυτός και δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στο συγγραφικό του μεγαλείο.

Έχει γυριστεί μια  ταινία το 2012 που βασίζεται στο βιβλίο με πρωταγωνιστές τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ,Μάρκ Αντρέ Γκροντίν,Εμανουέλ Σενιέ κ.α.Δείτε την ταινία,διαβάστε το βιβλίο και ελάτε να τα πούμε.Προσωπικά,δηλώνω καταγοητευμένη!